نگرش فرزندان کارکنان نیروهای نظامی به شغل والدین

مقدمه: تحقیق حاضر با هدف بررسی گرایش و نگرش فرزندان نوجوان کارکنان نیروهای نظامی به شغل والدین و در شهرک های سازمانی در شهر تهران اجرا شد.   روش: تعداد 855 نفر آزمودنی دختر و پسر در این تحقیق شرکت کردند. در این تحقیق از آزمودنی ها تقاضا شد تا پرسش­نامه گرایش شغلی را تکمیل نمایند.   یافته ها: امکانات رفاهی، آسایش شغل و شهرت از نظر نوجوانان در اولویت قرار دارد. قوی­ترین همبستگی مثبت بین خطرهای جسمانی با خطرهای شغلی، سختی­کار با عصبانیت در کار و احساس افتخار با روحیه و پیشرفت شغلی و قوی­ترین همبستگی منفی بین روحیه با عصبانیت و سختی­کار و کار بیش از حد با رسیدگی به خانواده مشاهده شد. نگرش نوجوانان 16 تا 20 سال در مقایسه با گروه­های دیگر نسبت به شغل نظامی والدین نشان داد که نگرش این گروه به­طور معنی­داری پایین­تر از گروه­های سنی دیگر است. به­طور کلی مشخص شد که تنها حدود یک­پنجم نوجوانان تمایل به انتخاب شغل نظامی دارند.   نتیجه گیری: نوجوانان علیرغم ادراک مثبت از فضای موجود در شغل نظامی والدین، به دلایل متعدد از جمله تنوع مشاغل، شرایط اجتماعی، تجربه و استعدادها، به­طور نسبی به انتخاب شغل نظامی تمایل دارند و این تمایل و آمادگی شغلی می­تواند با رفع موانع شغلی و دسترسی و معرفی مناسب شغل نظامی برای نوجوانان افزایش یابد.